Љубов

Кога ја впивам сета твоја болка,

Кога те гледам како страдаш,

За да ми донесеш радост,

За да ми подариш младост.

Кога го стискаш чаршавот бел,

Поцрвенет и извалкан цел,

А истовремено чист,

Чест, душа, срце, бел лист.

Ти спиеш и се грчиш,

А јас те гледам,

Столот ми станува кревет,

плачам, се смеам, чекам, бдеам.

Ајде, силна си ти,

Посилна од мене,

Жртва си моја, а јас твоја

Стисни, издржи, тоа е љубов.

Тоа е љубов…

Игор Довезенски,

  1. мај.2010 лето Господово,

„Ремедика“, на столот до креветот твој,

Лап Топ (web’n’walk)