„Сенсеи, знаете дека не сум една од личностите кои премногу се залагала за вештината и која одела по семинари премногу и кои ви кажуваат дека живеат за корју буџутсу, бидејќи навистина не сум до толку инволвиран во вештината, бидејќи ја тренирам првенствено за свое здравје (физичко и ментално) и социјализација. Но денес се потсетив дека секоја втора вечер сум во сала и поради вас. Кога сабајле ви ја видов сликата на фејсбук како лежите блед како крпа во кревет со тешка повреда си реков: “Добро како може овој човек да продолжи да тренира? Зарем не му треба време да закрепне од таква повреда?” И дојдов денес на тренинг со мисла дека ќе ве видам натажени и во болки. Но кога влегов во сала го видов сосем спротивното, што многу ме зачуди. Ликови во цут на младост, во години со полна енергија и сила и никакви проблеми прават џунан таисо намуртени, а човекот кој пред две недели сериозно си ја повредил кичмата и рбетот ми се смешка во ќошот на салата. Со тоа ме уверивте дека вие можете и ќе победите се во животот. Со тоа се потсетив зошто тренирам. Чест ми е што ве знам и што сум ваш ученик.

Со почит Дамјан