Пред два-три дена ја слушнав последната лага која лузерите ја лансирале против мене. Наводно ме избркале од Буџинкан федерацијата (изгледа мислеле на Буџинкан Доџо). Замислете немаат попаметна работа, па секоја средба со некој наш (поранешен или сегашен) член ја користат за византиски интриги и турски сплетки.

Се уште не ми е јасно, како тоа ме избркале од Буџинкан, а јас тоа не го знам. Да се малку паметни, ќе им текне дека шихани од 15 дан не доаѓат да одржуваат семинари кај некој што е избркан од Буџинкан. Но, можеби тие и не се виновни што му веруваат на нивниот „ментор“ (кој не може ниту до трети кат пешки да се качи). Тој ги лаже нив, па тие ги лажат другите. Да, можеби не се виновни, но се злобни, затоа што гo брцат носот таму каде што не им е работа. А кој го брца носот каде што не му е работа, може многу лесно носот да го скрши.

Откако залудно праќаа мејлови наоколу (замислете пратиле дури и на Свенерик, кој така слатко им се изнасмеа) и не им успеа ниту една кампања, сега одлучиле да се обидат со лаги да предизвикат раскол во клубот. Но тука најмногу се заебале. Во клуб каде што членуваат морални и чес(т)ни самураи, Вранишковци немаат никакви шанси.

Мене една работа не ми е јасна. Како некој може толку да биде опседнат со туѓ живот, што на секој начин посакува да му наштети. Дали холивудското клише дека „кога твојот живот е толку досаден и патетичен почнуваш да се мешаш во другите“  навистина фнкционира? Одвратно, но изгледа навистина е така.

Но што е интересно? Колку повеќе посакуваат да наштетат и се обидуваат да нанесат зло, да рашират лаги и клевети, толку повеќе сме успешни. Бидејќи ништо не им успеа, останува варијантата да почнат да фрлат клетви, да ангажират бајачки и вештери за да ме уништат. Или… ми текна. А да направат кукла со мојот лик и да ја боцкат со игли? Хммм, дури и тоа да успее, луѓето што веќе се одредени да ме наследат ќе ја продолжат истата политика на водење на Буџинкан Македонија. Чесно, лојално и одговорно да ги подучуваат учениците, да ги почитуваат колегите и НАПОРНО да тренираат. И најважното, да не дозволат инфилтрација на пички во душа и педерчиња во карактер во нашиот клуб.

Инаку, последнава лага има и други маани. Да речеме дека еден ден ќе им се насмее среќата и навистина ќе „ме исфрлат“ од Буџинкан. Дали со тоа ќе ми го земат и знаењето? Дали тоа ќе го намали квалитетот на нашиот тренинг? Дали тоа ќе ја намали почитта што нашиот клуб ја има од сите други клубови? Не! Секако, не треба да си многу паметен за да донесеш таков логичен заклучок. Но некој изгледа нема мозок дури ниту за таква едноставна операција (а сака очајно да биде нинџа). Луѓето доаѓат да вежбат поради квалитетот на тренингот и нивото на знаење во нашиот клуб. И најважно, ОСТАНУВААТ поради тој квалитет. Нив не им значи ништо на која организација припаѓаат. Но им значи знаењето кое го стекнуваат во Буџинкан Македонија. Се чуствуваат убаво, здраво, среќни се. Уживаат до другарството и во одличната (најпозитивна) енергија. Ништо друго не ги интересира. Досега ние не сме залепиле ниту еден плакат низ градот. А во моментов имаме околу 50 редовни вежбачи речиси на секој тренинг. Со тоа сме еден од најголемите клубови во земјата (но и во Буџинкан). И Буџинкан е побогат со такви клубови. А не со виртуелни клубови во кој што има еден учител и еден ученик(и тоа врзани со родниска линија).

Нас не ни треба никаква реклама. Добриот збор за добриот тренинг ги носи луѓето во нашето доџо. Тие и не знаат ништо за Буџинкан кога ќе дојдат.

Успехот не се гради со тоа што ќе ги исфрлиш сите членови на Буџинкан Македонија од Фејсбук и ќе се надеваш дека барем 20 од 2000-те Фејсбук „пријатели“ не те следат, па можеш да шириш клевети и лаги на Wall-от. Не помагаат ниту муобети за лажни дипломи, ниту обвинувања за „криво мочање. Помагаат само: крвавиот тренинг, големата љубов и искрените намери.

Љубомората е болест. Затоа-fuck you!