Ми се јави мајка ми на телефон (08.36). „Среќен роденден сине“, ми вели.

„Денес ми е ?“ , ја прашав со неверување.

Повторно заборавив. Исто како и минатата година. Катите на 9-те школи ги паметам. А својот роденден повеќе не.

Интересно, секоја година, се повеќе се трудам да го запаметам денот кога ми е роденден. И никако да успеам.
36. На моменти се фаќам како размислувам за сите тие години. Колку брзо поминаа. Но има нешто друго важно во целата приказна: за ништо во животот не се покајувам. Никого не повредив. Никого не предадов. Можеби има некои ситни детаљи кои би ги изиграл поинаку, но генерално досега се движев по правилниот Пат.

Многу важна лекција. Правете ги работите како што треба во моментот. Сега внимавајте за да во иднина не се покаете. Доколку сега погрешите, во иднина може да биде доцна за да ги исправате работите. Но дури и ако се случило нешто поради кое сега Вие не сте тоа што го посакувате, помирете се со тоа, со зборовите: се е така како што требало да биде.

Разгледајте ги опциите и направете го тоа што реално можете. И секако, секогаш со внимание да не повредите никого. Бидејќи утре можете повторно да се покаете поради тоа. Не очекувајте премногу. Повеќе давајте, помалку барајте. Поставете задачи кои ќе Ви овозможат мирен живот. Поврзан со најблиските. Не ризикувајте ги најблиските поради своите големи апетити. Имајте малку, но бидете среќни. Тоа е подобро отколку да имате многу, а да сте постојано несреќни.
Сега и тука. Сега ја градиме иднината. Се зависи од нас.

Што беше муобетот? Ах да. За роденденот. Ден како и секој друг. Се зависи од нас.