Македонија во НАТО е како јајца. Секогаш учествува во акција, а никако да влезе.
Во моментов и Буџинкан Македонија има слична положба во однос на Буџинкан Доџо. Имаме најмногу активности, имаме најредовни тренинзи, најредовно членство, проучуваме најмногу материјал, а некако сме на страна од случувањата во организацијата. Разликата е што ние намерно се дистанцираме од организацијата, додека нашата мила земја другите ја дистанцираат од НАТО.
Зошто го одбравме статусот на ЈАЈЦА? Едноставно, не сакаме да бидеме дел од игрите и политиките на организацијата. Се додека ги има, ние ќе си бидеме јајца.
Нашата цел отсекогаш била и ќе биде напредокот во класичните боречки вештини. Квалитетните доџо-а и инструктори ја препознаваат нашата заложба и затоа сме толку многу почитувани во светот на боречките вештини. Политиката нека ја водат политичарите, битката на паркетот ќе си ја водат воините. И ќе си останат чисти. Неизвалкани.
Колку и да се другите во предност, на крајот целата работа ја завршуваат јајцата. Кога ќе стане густо, јајцата се тука да ја за завршат започнатата работа. Јајцата навидум не се главни, но се главни.

Да се биде јајца не значи да не се сака организацијата. Напротив. Таа се сака толку многу што тоа се покажува со пример. Со единствениот начин на докажување во Будо-то. Со напорен тренинг и саможртвување.
На крајот, да се биде јајца значи да не се прифати политиката на тие што со препирки, политики, невежбање (неквалитет) го уништуваат Буџинкан Доџо. Тоа значи да не се биде дел од плукачите кои цел ден вежбаат нинџутсу на тастатура плукајќи и озборувајќи.
Будо-то има само еден начин. Кој стапнал на паркетот  во Буџинкан Македонија го знае тоа.