Пет години во Буџинкан Македонија поминаа брзо ( 5 години и месец… ќе се утепам, си го утнав роденденот )

Што да кажам навистина незнам, без зборови сум.
Опкружен со вистински другари кои зрачат позитивна енергија.
Многу тренинг, забава, дружење, емоции и дешавки кои за ништо на светов не би ги сменил.
Никогаш нема да го заборавам мојот прв тренинг, толку ме болеа нозете мислев дека толкава болка никогаш нема да почувствувам (се излажав   ). Мојот прв семинар во природа ( Тамбо Џутсу ), мојот прв нинџа камп, тренинзите без струја во старото легендарно доџо во Лисиче.
Горд сум што сум ученик на Сенсеи и што сум дел од ова семејство, се надевам на уште многу долги години заедно, на уште многу модрици, гребаници, млатење и ќотеци.

-Мирон

———————————————————————

Прееска си се релаксирав со видеата кои ги има од нас на фб, јутуб и сл. и морам да кажам дека доста емотивно се растресов, ми се насолзија очите, што од радост поради сите убави моменти, што од тага заради носталгијата кон некои луѓе, но највеќе од се – од љубов. И пак морам да кажам, сликите од тебе и од Мацко ме вадат од патики. Сите до една, а особено тие од под Липац (на зајдисонце). Убавина, грациозност, моќ, љубов, пријателство = едноставно и видливо извираат од нив. Секој поединечен член го дава својот “зачин” во видеата, но и во спомените воопшто. До вечер сенсеи. Добра ноќ.