Денес е денот кој народот го прославува под името Прочка. А јас и понатаму упорно одбивам да бидам во ист кош со оние кои цела година грешат, а потоа мислат дека со една реченица ќе си ги измијат гревовите. Не дека сум јас подобар од другите и дека не грешам, меѓутоа не сум лицемер и не мислам дека сите гревови ќе ми бидат однесени како „со дланка преку прашина“ ако ги изговорам „магичните зборови“.
Оригиналната идеја која стои зад овој празник е совршена и надземска. Но практичната реализација е преточена во желба за потчинување на помладите, над послабите, за обид за докажување на нечија вина или за смислено „перење на мозокот“ во некои случаи.
Религијата е наменета за обичните луѓе. Духовноста е за Воините. Можеш да бидеш крајно продуховен, а воопшто да не бидеш религиозен. Не може секој да го разбере ова. И не треба секој да го разбере. Не припаѓаме сите во истиот кош.

Во името на „оригиналната идеја“, барам прошка од сите Вас за се што сум Ви згрешил во текот на изминатава година. И се додека ја барам, затоа што јас самиот така сакам и така чувствувам, а не поради наметнатите правила на околината, не поради тоа што морам некому да се правдам, не поради тоа за да бидам потчинет или послушен, не за да некого смирам или удоволам, не поради мода – ќе го празнувам овој празник во вистинската смисла на зборот.

Се друго е само религиозност. А за Воините е духовноста, се сеќавате?