Кога ја впивам сета твоја болка,
Кога те гледам како страдаш,
За да ми донесеш радост,
За да ми подариш младост.
Кога го стискаш чаршавот бел,
Поцрвенет и извалкан цел,
А истовремено чист,
Чест, душа, срце, бел лист.
Ти спиеш и се грчиш,
А јас те гледам,
Столот ми станува кревет,
плачам, се смеам, чекам, бдеам.
Ајде, силна си ти,
Посилна од мене,
Жртва си моја, а јас твоја
Стисни, издржи, тоа е љубов.
Тоа е љубов…
Игор Довезенски,
- мај.2010 лето Господово,
„Ремедика“, на столот до креветот твој,
Лап Топ (web’n’walk)