Многумина слушнале (и ќе слушаат) за зборот кеико (вежбање/подготовка на духот) што го користиме за време на буџутсу тренинзите. Меѓутоа, речиси никој не знае за подлабокото значење на овој термин. Кога разговарам со некои будо  мајстори на оваа тема, забележувам дека и тие воопшто не се свесни за значењето на овој збор.

Да го објасниме тогаш. Зборот кеико се состои од две канџи 稽古.

Првиот 稽 се преведува како мислење, разгледување односно осврт.

Вториот 古 означува нешто старо, минато, древно.

Доколку добро се познава јапонската историја и менталитет, веднаш ќе се забележи длабокото значење на овој термин. Кеико = разгледување на минатото. Со ова, се објаснува поврзаноста на тренингот со претходните генерации на школата односно на рју-то (рју = тек, течение).  Сето тоа зборува за почитта кон традицијата и кон тие кои се заслужни за раѓањето и пренесувањето на некоја боречка вештина (или друг вид на активност). Оттука кеико (вежбањето на духот) е многу повеќе од тренинг. Кеико е поврзување и одавање почит на преносителите на традицијата. Едноставниот тренинг на физичко ниво се вика реншу (вежбање/подготовка на телото).

Сега, кога научивме повеќе за кеико, станува јасно зошто за време на тренингот се бара целосна посветеност и дисциплина на учениците.