„Се повеќе сум убеден дека Катори Шинто рју ќе стане школа во која ќе се заљубат многу луѓе од нашето доџо, а особено ако присуствуваат барем на еден семинар со Сенсеи Ерик. Тоа е доживување кое не е достојно да се опише со зборови.

Морам да започнам со тоа, каков третман имаше Сенсеи Ерик од нашиот Сенсеи и да кажам дека конекцијата УЧИТЕЛ – УЧЕНИК ме импресионираше уште повеќе и верувам дека многу сегашни и поранешни членови можеби никогаш нема да го разберат ова. Случајно или не, знам колку Сенсеи вложува во секој семинар поединечно и знам дека овие настани не му преставуваат обврска или потешкотија, туку чест и задоволство.

Целиот викенд беше прекрасен, почнувајќи од дружењето, тренинзите, вечерите во Визијана, па се до капењето кај Здравкин Камен, новиот дрвен мост на кој ќе лежиме за време на кампот, прекрасната прошетка низ Кратово – град кој до крајот на мојот живот ќе ми остане врежан во срцето и кој никогаш повеќе нема да биде обичен македонски град. Ќе ги запаметам и вежбањето без струја, вежбањето надвор пред доџо-то, прошетките до црквата на ридот,
вицевите на Влатче, насмевката на Таки, „принцот“ Даре, спиењето во Хомбу, ручекот на тетка Ленче, бамбусите високи 2-3 метри, новите hi-tech тоалети, церемонијата за чај и што ли уште не.

Иако сакав да запишувам додека подучува Сенсеи Ерик, не се охрабрив да го прашам Сенсеи дали може да се фаќаат забелешки, па утредента дома запишав тоа што запомнив.
Овој пат со Сенсеи имавме голем „улов“. Да речам „тежок дивеч“. Нови три кати со Бо и сега знаеме вкупно четири. Катите се како од филм. Прекрасни, неверојатни и некако магични. Аптетите пораснаа до врв, а желбата и мотивацијата немаат граница. Со нетрпение го очекувам утрешниот тренинг, на кој ќе нема време за одмор ниту секунда.
Ме радува фактот што се покажува интерес од Буџинкан Македонија и за останатите наши две школи, Даито и Катори. Ме радува фактот што Даре отсекогаш, дури и кога невежбал, давал целосна подршка на клубот и бил лојален, а и понатаму е наш член преку секцијата за Катори. Потоа ќе го споменам Влатче, кој веќе се навикнав да го гледам до мене на сите позначајни настани, семинари и активности. Таки, кој многу млад успеа да види и да извежба (јас на 19 год почнав да вежбам), а истото важи и за Мони. Тука е и Панче, за кој би сакал да продолжи да доаѓа колку што може почесто, со оглед на незгодното работно време.

За Сенсеи Ерик нема што да се зборува. Треба да се види и да се слушне. Романците се покажаа многу коректни и фини, а семпаи-те од Холандија исто така. Знам дека ќе им се доаѓа и понатаму и знам дека секаде ќе зборуваат само најдобро.

Сега не очекува многу работа, а здравје Боже во Турција ќе ги завршиме катите со Бо и тоа со Сенсеи Отаке.

п.с. Тие што планирале да дојдат на овој семинар, а не успеале – верувајте ќе СЕ КАЕТЕ МНОГУ!!!

Уште нешто, Благодарност до Сенсеи за уживањето што ни го долови!