Уште еден Муша Шугјо во Јапонија и повторно цели три недели „пиење вода“ од самиот извор кога станува збор за Буџутсу и Нинџутсу.

И повторно детално спремање пред самиот Пат. Секојдневни физички и ментални подготовки. Намалување со храна, намерно губење на килограми и мускулна маса, медитации. За тие што се веќе подлабоко влезени во Шиноби Таисо, јасно им е зошто е добро да се ослабнат мускулите пред еден таков силен интензитет на вежбање што ме очекува. Едноставно. Помалку мускули, помала потреба од внесување на енергија (храна). А храната таму е многу скапа, а распоредот „набиен до даска“.

Првите седум дена во приградска населба во Кавасаки. Специјално за Даито рју Аикиџуџутсу. Мала група од само четворица ученици, од кои само јас Гаиџин. Договорено е семинарско вежбање во траење од шест саати дневно. Тука имав среќа да договорам и спиење во самото доџо. На татами. Нема интернет, ама има туш. Спиењето е бесплатно, ќе ми се наплатат само часовите поминати во вежбање. Плус дополнителни два саати на ден тренинг во доџо за Џудо со мајстор кој одлично ја познава Кошики но Ката односно катите од Кито рју Џуџутсу. Минатиот пат ги донесов катите на Омоте (14 на број), а сега освен што ќе ги повторам, ќе ги донесам и останатите седум од Ура.

Потоа од тука патувам во Нода. Нови седум дена во близина на Соке и неговите верни Шихани. Ќе спијам во рјоканот Бишамонтен во паркот Шимизу Коен на 13 минути пешачење од новото Хомбу Доџо на Буџинкан. Колку за да Ви доловам колку е скап животот таму за нашиот стандард, ја објавувам фотографијата од мојата соба која чини 40 евра од ноќ. Се состои од една рогозина поставена на сред соба врз татами од оризови снопја. Во град, кој спореден со македонските, ќе му дојде како изнајмиш соба во куќа во Пехчево, за 40 евра од вечер. Но тоа не е ништо во споредба со парите кои ќе ги потрошам на тренинзи, од кои неколку ќе бидат и приватни со големите нинџутсу мајстори. Секој ден по четири сесии од по два саати. Значи осум саати тренинг на ден.

Последните седум дена се селам во Нарита. Ќе престојувам во рјоканот Фуџи, каде што спиев пред четири години. Тука ме чекаат секојдневни 4-часовни приватни и по два часовни јавни тренинзи за Катори Шинто рју. Секако, додека ќе бидам сместен во споменатите градови ќе треба да патувам уште во Инзаи, Катори и Токио (секако, повторно поврзано со Корју тренинг).

Уште да додадам дека за време на паувањето со воз, рачно ќе ги пишувам научените кати и куденот, со цел да не ги заборавам додека да се вратам во Македонија. Ќе имам време и средства за само два оброци дневно, кои со таа потрошувачка на енергија од постојаното движење, најверојатно ќе биде премалку.

Но не бадијала во мојата книга „Разговор со Учениците“ напишав дека животот на Учителот за боречки вештини е беден. И навистина е. Но никогаш не сум се посомневал дека само преку беда се стигнува најблизу до она совршенство по кое што сите ние кои се трудиме да живееме како Воини – тежнееме.

п.с. За време на моето отсуство, како и секогаш, доџо-то целосно го оставам во рацете на мојот ученик Марко Опачиќ. Ве замолувам да му помагате и да искажувате почит кон него, уште поголема од таа што ја искажувате кон мене. Тој заслужува многу повеќе!