Од Елена Ангеловска:

„go najdov tekstov na internet (kaj De Mol Mario) i se prasuvam dali ova vazi i kaj nas, nasekade po klubovite…

ako da, ne go pogagjam bas tajmingot za golemiot kam bek, a?

http://bujinkangard.wordpress.com/2011/05/13/playtime-is-over/„

Од Игор Довезенски:

„Ова важи само за клубовите што досега си играле корју. Ние никогаш не си игравме, за да играта така несреќно ни заврши

Пријатна вечер“

Од Елена Ангеловска:

„Ete zaradi ova, megju nebroenite drugi pricini, za mene zasekogas kje bides GOLEMIOT UCITEL!“

________________________________________________________

Кога би ги објавувал сите позитивни критики и пофалби упатени до мојата работа преку моето електронско сандаче, би ми се згадило од самиот себе (од нескромноста и фалењето).
Но, оваа е нешто што е врзано со една вчерашна објава на интернет од страна на Буџинкан заедницата која што преку постирање на блогови и на социјални мрежи се рашири како чума низ светот.
Мислам дека ќе заврши како прдеж. Ќе смрди неколку минути (дена), а потоа ќе изветрее како ништо да не се случило.

„Ако лошите мисли навлезат во умот, тие ќе се прошират како мувла, се додека не го замирисаат целото битие„

Петок: Во 17.00 го вдишив воздухот што дава сила, енергија, воља…

Сабота: 05.00 веќе на нозе. До 07.00 расчистување со цел мајсторите да можат веднаш да почнат со работа. 07.30 веќе се поставува електрична инсталација во доџо-то. 12.00 се  меша малтер за да се почне со „шприц“. 14.00 два камиона со градежен материјал паркираат во Живуша. Истоварање и носење во доџо. На грб и на раце.  17.30, завршено за денес.

Недела: 05.00 веќе на нозе. До 07.00 расчистување со цел мајсторите да можат веднаш да почнат со работа. 07.30 камената волна се реди на таванот. Телото чеша од прашина, рацете со рани и суви од малтерот и од чеканот. 17.30, завршено за денес. Првите несогласувања и кавги со новите мајстори почнуваат. „Измрдуваат“ од почетниот договор. Мислат дека јас „спијам на пари“ и сакаат повеќе да заработат. Не веруваат дека сето тоа што се гради е со пари од кредити кои треба цел живот да се отплаќаат. 18.00 разочаран од луѓето се повлекувам на С’мкнено да размислувам. 18.45, лошите мисли навираат. Апатијата совладува. „Дали вредат сите овие нервози ? Дали ова навистина ми требаше ?“

18.50 победа. Лошите мисли целосно избркани од умот. Апатијата заменета со оптимизам. Дали вреди ? Секако дека вреди !

Само треба трпение. Да се издржи. Да се совлада. Да се победи. НИН 忍

Додека се враќавме од семинар, со Тина разговаравме за човечките слабости, секојдневната борба и начинот како да се излезе на крај со самиот себе.

Кажав дека годините поминати во Будо, искуството, премрежијата, доста влијаат на зацврстување на духот. Тоа што не го кажав, беше како (од друга страна), раѓањето на сопствените деца влијаат на истиот тој дух.

Пред спиење размислував за тоа. Колку бев силен и бестрашен пред нив, а колку сум плашлив и слаб откако тие се родија.
Како што одговорив на едно до прашањата, се би можел да совладам, преку се би можел да поминам, но за нив, би се предал и би легнал на постела.
Секој има слабост. Но мислам дека слабоста поврзана со децата е заедничка за сите луѓе.
Среќата на нашите деца ни дава сила, но нивната несреќа може целосно да не уништи.
Се договоривме наскоро да одржиме семинар на тема: сеишин текки кјојо. Ова нека биде најава за тие што се заинтересирани.

Македонија во НАТО е како јајца. Секогаш учествува во акција, а никако да влезе.
Во моментов и Буџинкан Македонија има слична положба во однос на Буџинкан Доџо. Имаме најмногу активности, имаме најредовни тренинзи, најредовно членство, проучуваме најмногу материјал, а некако сме на страна од случувањата во организацијата. Разликата е што ние намерно се дистанцираме од организацијата, додека нашата мила земја другите ја дистанцираат од НАТО.
Зошто го одбравме статусот на ЈАЈЦА? Едноставно, не сакаме да бидеме дел од игрите и политиките на организацијата. Се додека ги има, ние ќе си бидеме јајца.
Нашата цел отсекогаш била и ќе биде напредокот во класичните боречки вештини. Квалитетните доџо-а и инструктори ја препознаваат нашата заложба и затоа сме толку многу почитувани во светот на боречките вештини. Политиката нека ја водат политичарите, битката на паркетот ќе си ја водат воините. И ќе си останат чисти. Неизвалкани.
Колку и да се другите во предност, на крајот целата работа ја завршуваат јајцата. Кога ќе стане густо, јајцата се тука да ја за завршат започнатата работа. Јајцата навидум не се главни, но се главни.

Да се биде јајца не значи да не се сака организацијата. Напротив. Таа се сака толку многу што тоа се покажува со пример. Со единствениот начин на докажување во Будо-то. Со напорен тренинг и саможртвување.
На крајот, да се биде јајца значи да не се прифати политиката на тие што со препирки, политики, невежбање (неквалитет) го уништуваат Буџинкан Доџо. Тоа значи да не се биде дел од плукачите кои цел ден вежбаат нинџутсу на тастатура плукајќи и озборувајќи.
Будо-то има само еден начин. Кој стапнал на паркетот  во Буџинкан Македонија го знае тоа.