– Тато, а зошто некои коли на табличките имаат ознака НМК?
– Тоа се истите оние кои претходно со налепници ја покриваа ознаката МК.
– Тато, а дали мораше да се смени името на нашата земја?
– Секако дека не. Но без грижа дечиња мои. Набрзо и тие кои го подржаа менувањето, ќе се срамат од своите постапки. Верувајте ми, ќе дојде денот кога ќе им биде срам да одат по улица. Ќе се кријат од срам во глувчешки дупки. Ќе бидат исмевани додека се движат низ градот. Но Вие не смеете да ги мразите. Не смеете никого и никогаш да мразите. Омразата е болест која раѓа насилство. Не смеете никогаш да подржувате насилство. Тие ќе бидат доволно казнети со тоа што ќе бидат гледани со очи полни со презир.
– Тато, а што е тоа презир?
– Презир е кога некого го гледаш со потценување, со омаловажување.
– Ќе се врати ли некогаш нашето име Македонија, тато?
– Името Македонија е врежано во срцето на секој Македонец. Македонија не е само име на државата во која живееме. Македонија е идеја. Ниту едни пари, ниту било каква репресија или закана можат да ја уништат идејата. Таа живее во нашата свест. Затоа е неуништлива. Затоа Македонија засекогаш ќе постои и ќе опстои. Македонија е народот кој живее во оваа земја. Македонија сте ти и Петар и Вашата сестра Ксенија. Македонија сме сите ние кои ја сакаме, кои ја чуваме и кои го негуваме нејзиниот јазик, нејзината култура и традиција.
И запомнете. Македонија е љубов. Се додека Вие ја пренесувате љубовта на Вашите деца и внуци, како што тато Ви ја пренесе Вам – Македонија ќе живее. Вие сте љубов, Вие сте Македонија. Нека се срамат тие кои за власт, за пари, за позиција и за моќ ја прододоа. Ќе бидат исмевани и омаловажувани засекогаш. А Вие ќе бидете горди Македонци. Полни со љубов кон сите. Па дури и кон тие кои се обидоа да ја уништат најсветата идеја.
