Многумина слушнале (и ќе слушаат) за зборот кеико (вежбање/подготовка на духот) што го користиме за време на буџутсу тренинзите. Меѓутоа, речиси никој не знае за подлабокото значење на овој термин. Кога разговарам со некои будо  мајстори на оваа тема, забележувам дека и тие воопшто не се свесни за значењето на овој збор.

Да го објасниме тогаш. Зборот кеико се состои од две канџи 稽古.

Првиот 稽 се преведува како мислење, разгледување односно осврт.

Вториот 古 означува нешто старо, минато, древно.

Доколку добро се познава јапонската историја и менталитет, веднаш ќе се забележи длабокото значење на овој термин. Кеико = разгледување на минатото. Со ова, се објаснува поврзаноста на тренингот со претходните генерации на школата односно на рју-то (рју = тек, течение).  Сето тоа зборува за почитта кон традицијата и кон тие кои се заслужни за раѓањето и пренесувањето на некоја боречка вештина (или друг вид на активност). Оттука кеико (вежбањето на духот) е многу повеќе од тренинг. Кеико е поврзување и одавање почит на преносителите на традицијата. Едноставниот тренинг на физичко ниво се вика реншу (вежбање/подготовка на телото).

Сега, кога научивме повеќе за кеико, станува јасно зошто за време на тренингот се бара целосна посветеност и дисциплина на учениците.

Мони положи за 6-ти кју во Даито рју Аикиџуџутсу и Оно ха Итто рју Кенџутсу (Такеда ден). И за половина час ги собра лајковите на ФБ. Прв и честиташе мојот голем пријател и воедно најдобриот мајстор во Џиненкан, Марио Де Мол.
Шидоши Хо Марко напиша „Девојчето штотуку почна да ја пишува историјата“. Се согласувам со него 100%.
Мони веќе го зазема своето место во Пат кон Сонцето. И неуморно се качува кон пиедесталот.

Таа е едно од оние деца што израснаа во нашето доџо. Дојде помалку несреќна, но за кратко време и се врати насмевката на лицето. Како и многу други, откри дека подршката што ја добива и љубовта кон тоа што го работиме, може да ги заменат недостатоците во животот.

Многу од (тие) деца(та) се откажаа од Патот. Израснаа, почнаа да излегуват во град, да ги откриваат „убавините“ на животот и многу работи им станаа „послатки“ од напорниот тренинг. За разлика од нив, Мони и понатаму граби напред и ги открива убавините на традиционалните јапонски вештини. Нејзината воља од ден на ден е се поголема, а истовремено и нејзината техника се подобра.

Веднаш после полагањето за 6 кју во Даито рју, го откажа полагањето за 4 кју во Буџинкан со зборовите: „сенсеи, не сум подготвена за 4 кју, мислам дека е прерано за моите години“. Мони – созреваш. Но, те чекат големи предизвици. Од тебе, сега ќе има големи очекувања. Сите мои пријатели од светот на боречките вештини ќе сакаат да го видат мојот ученик кој „никогаш не пропушта тренинг“. Затоа ќе мора уште понапорно да работиш на себе. Да бидеш подготвена да се покажеш во најдобро светло.

И внимавај. Годините ти се такви, лесно можеш да тргнеш по друг Пат. Но кој Пат и да го одбереш, јас (сенсеи) секогаш ќе бидам зад тебе.

Гамбате!!!