Највнимателно со жените

– Сенсеи, понекогаш имам проблем да пристапам на некоја жена. Губам самодоверба и навистина не знам од каде да почнам.

– На жените треба да им пријдеш како на неотворена книга. Најпрвин ја гледаш однадвор, па ако ти запне на око и ако ти дозволат, почнуваш полека и внимателно да ги разгледуваш кориците. Потоа почнуваш најнежно да ја разлистуваш, да не поткинеш некоја страница. Ако книгата добро ти легне на срце, тогаш ќе прашаш дали можеш да ја земеш со себе. Ако има согласност и добра воља, тогаш ја носиш дома и уште повнимателно почнуваш од првата страница. Мораш постепено и со љубов да ја читаш. Страна по страна. Дури откако добро ќе ја прочиташ, ќе можеш да ја вртиш и да ја читаш од која страна и да посакаш.
А дали ти имаш навика да читаш книги? Ако не, тогаш мораш веднаш да почнеш. Инаку никогаш нема да знаеш како треба со жените.

———————————————————————————————————
„Да бидеш Самурај, значи да бидеш љубезен во секое време“ – Хоџо Нагауџи (1432 – 1519), Генерал на провинциите Суруга, Изу и Сагами.

———————————————————————————————————-
Мојот последен блог не е наменет за искусните мажи, а уште помалку за величенствените дами во моето доџо.

Овој блог е одговор на прашањата кои почнуват да се вртат во главите на младите момчиња од Буџинкан Македонија.
На оние кои зачекоруваат по Патот на животот. Кои почнуваат да ги чувствуваат убавините на плодовите носени од ветрот наречен страст. На желбата која доаѓа со созревањето. Таквите момчиња се многубројни во нашето доџо. И сите тие треба да го сфатат значењето на БУНБУ РЈУДО 文武 両 道. Дека поседувањето на техника не е сосема доволно. Но и дека премногу потпирање на духот – исто така не е доволно.
БУНБУ РЈУДО е јапонски концепт на рамнотежа помеѓу мечот и пенкалото. Помеѓу науката и вештината. Помеѓу борбата и духовноста.
„Мечот и умот мора да бидат обединети“. Тоа е БУНБУ РЈУДО 文武 両 道.

Исфрустрирана нација

Почитувајќи го секогаш правилото на доџото дека за време на тренингот односно од Шинзен Реи до Шинзен Реи дозволено е да се слушат само звуци од вежбањето, знаеме понекогаш за време на Џунан Ундо (односно после Шинзен Реи) да се опуштиме помалку и да кажеме по некоја шега.

Така и вчера, додека тераа вежбите за зајакнување на телото, си тераа и нашите шеги. А секоја шега, вака или онака – на крајот завршуваше со политика.
Наеднаш изустив: „Ние сме исфрустрирана нација. Целосно не пореметија“. Шидоши хо Зоки кој секогаш вежба од мојата лева страна ме погледна и климна потврдно со главата: „Навистина Сенсеи, комплетно не исфрустрираа“.

Се свртев кон останатите и прозборев: „Пред да се случат сите овие настани кои доведоа до промена на името, ние во ова доџо не сме зборувале никогаш за политика. Знам дека ние сме единствен народ на планетава, кој преку лаги, со измами, со уцени и на сила, го смени своето уставното име. И тоа толку силно не боли, што несвесно не тера секој разговор и секоја шега да ја сведуваме на политика. Па дали знаете дека ја изгубивме довербата еден во друг. Дали знаете дека некаде брат со брат повеќе не зборува. Дека цели семејства се раскарани и дека никој-никому повеќе не верува?“.
Тука Зоки повторно климна со главата и рече: „Знам јас многу такви примери Сенсеи“.

До пред две-три години. Сме разговарале на илјада теми врзани со Кобудо. Сме разговарале и за теми надвор од Кобудо. Сме зборувале дури и за сините китови во леденото море. Сме зборувале за се и сешто. Ама никогаш за политика. Си верувавме, се смеевме, се дружевме многу подобро.

Ве замолувам Соборци мои. Да ја оставиме политиката надвор од вратата на доџото. Таа може да ни донесе раздор. Недоверба. Да ни расипе се што досега сме граделе. Доколку некој може да ја победи фрустрацијата, да ја оставиме политиката и надвор од нашите животи. Се покажа дека нашата генерација е неспособна нешто да смени. Бидејќи главно секоја акција ни се сведува на „разговарање, дебатирање и расправање на темата“. Да продолжиме да се усовршуваме и најважно од се, да ги воспитуваме следните генерации да бидат подобри од нас. Да можат да преземат вистински чекори за нешто да сменат на подобро. Да се надеваме дека тие ќе го вратат изгубеното достоинство кое толку многу не боли и не фрустрира. Затоа што ние како генерација ништо не преземавме.
Секако, тука не зборувам за поединци. Меѓутоа една ластовичка не носи пролет.

Пино за Буџинкан Македонија

Последниот викенд на април, учителот Игор Довезенски и даи-шиханот Пино Дуранте одржаа семинар за Такаги Јошин рју Џутаиџутсу во Хомбу Доџото на Буџинкан Македонија.

Еве ги изјавите на Пино за време на семинарот.

  • Кога ја видов првата демонстрација на Игор и кога почнавте да ја вежбате техниката си помислив: „Што барам јас тука. Зошто воопшто дојдов. Можам слободно да си заминам“.
  • Ако во Германија имавме шихани, добри барем половина од вашите кои носат хакама, ќе бевме најдобри во целиот свет.
  • Често предавам низ доџоата во Германија, Австрија, Холандија и редовно патувам низ цела Европа. Можам слободно да кажам дека вашите зелени и портокалови појаси се подобри од речиси сите црни во државите кои ги посетувам.
  • Без разлика дали се мажи или жени, деца или постари – членовите на ова доџо се Воини.
  • Игор, каде беше сите овие години да ме потсетиш како изгледаа боречките вештини пред 20 години?
  • Посетата на Македонија и на твоето доџо ме вратија во живот.
  • Ќе ве снимам со мобилен и ќе објавам на интернет: “This kind of training is not allowed for pussies”.