Македонија во НАТО е како јајца. Секогаш учествува во акција, а никако да влезе.
Во моментов и Буџинкан Македонија има слична положба во однос на Буџинкан Доџо. Имаме најмногу активности, имаме најредовни тренинзи, најредовно членство, проучуваме најмногу материјал, а некако сме на страна од случувањата во организацијата. Разликата е што ние намерно се дистанцираме од организацијата, додека нашата мила земја другите ја дистанцираат од НАТО.
Зошто го одбравме статусот на ЈАЈЦА? Едноставно, не сакаме да бидеме дел од игрите и политиките на организацијата. Се додека ги има, ние ќе си бидеме јајца.
Нашата цел отсекогаш била и ќе биде напредокот во класичните боречки вештини. Квалитетните доџо-а и инструктори ја препознаваат нашата заложба и затоа сме толку многу почитувани во светот на боречките вештини. Политиката нека ја водат политичарите, битката на паркетот ќе си ја водат воините. И ќе си останат чисти. Неизвалкани.
Колку и да се другите во предност, на крајот целата работа ја завршуваат јајцата. Кога ќе стане густо, јајцата се тука да ја за завршат започнатата работа. Јајцата навидум не се главни, но се главни.

Да се биде јајца не значи да не се сака организацијата. Напротив. Таа се сака толку многу што тоа се покажува со пример. Со единствениот начин на докажување во Будо-то. Со напорен тренинг и саможртвување.
На крајот, да се биде јајца значи да не се прифати политиката на тие што со препирки, политики, невежбање (неквалитет) го уништуваат Буџинкан Доџо. Тоа значи да не се биде дел од плукачите кои цел ден вежбаат нинџутсу на тастатура плукајќи и озборувајќи.
Будо-то има само еден начин. Кој стапнал на паркетот  во Буџинкан Македонија го знае тоа.

Многу од луѓето кои ги погледнале моите деншо-а за разните рју-ха ми поставиле прашање зошто се целосно преведени на македонски јазик и напишани на кирилица. Одговорот е јасен. Ние имаме наше кирилично писмо на кое го пишуваме нашиот македонски јазик.
Многу пати сум забележал како моите ученици додека „фаќаат“ забелешки користат кирилица, но кога ќе дојде време да напишат некој збор, на пример буџутсу, тие пишуваат bujutsu. Зошто???
Или напишете го во оригинал со канџи или напишете го на кирилица. Зошто мислите дека латиницата е порелевантна кога станува збор за боречки вештини?

Ги преведувам деншо-ата (стручно се разбира) на македонски јазик и со кирилично писмо за да можат моите ученици да ги разберат. Таму каде што се нејасни, ги дополнувам со цел да бидат појасни. Не за да ја загубат формата, туку напротив, да ја задржат оригиналноста. Лесно е да се менува нешто што има слободно толкување. Но тешко е да смениш нешто што е здраво поставено во цврста рамка.
Копиите со јапонски канџи се во ред. Но кој би можел да чита правилно на јапонски од 17 век?
На крајот, во деншо-ата не пишува ништо спектакуларно. Тоа се само прости потсетници на техниките кои можат да се научат само преку тренинг со некој што „фатил“ дел од Потокот. Дури тогаш записите добиваат на вредност. Не заборавајте го ова.

За време на кјушо семинарот, Марче изговори една антологиска реченица:

-„Сенсеи, поубаво ми е вака, кога ми даваш дел по дел од деншото, отколку кога ќе ми дадеш се наеднаш“.

Марче кажа и со тоа ја покажа својата зрелост на дело.
Кога би Ви дал комплетно деншо, би заминале дома, би го разгледале, прочитале, а потоа би го ставиле на некое сигурно место подалеку од дофатот на најблиските. И…толку.

Кога добивате дел по дел, страница по страница, тоа значи дека материјалот што сте го добиле, добро сте го проучиле. Така, секогаш кога ќе го прочитате деншото, ќе знаете што пишува во него и ќе го разберете. Потоа, како што Вашето знаење се зголемува, секое читање ќе Ви открива нешто ново.

Токму затоа, од време на време, давам делови од деншо-то. И тоа за време на специјални настани, како што се семинари, прослави, полагања. Тие што се упорни, еден ден ќе го комплетираат целосно.

По повод големиот христијански празник Прочка, најпонизно ги молам сите мои ученици и пријатели да ми простат за се што сум им згрешил во текот на изминатава година.

Во последно време многу од членовите на Буџинкан, па и на Џиненкан, почнаа да ја вежбаат шурикен школата Меифу Шинкаге рју. Таа е основана во 1970 година од страна на Чикатоши Сомеја. Денес школата е предводена од соке Отсука Јасујуки, кој успеа да ја прошири низ светот.

Ова е повеќе одговор на еден од Вашите мејлови каде што ме прашавте зошто и ние да не почнеме со тренинзи на оваа школа и зошто не отвориме секција (гранка) за истата, кога таа е толку расположена за проширување (кое е релативно лесно – сенсеи Отсука дава одлични услови за семинар и веднаш потоа можете да отворите секција).
Мојот одговор е едноставен.

„Со сета почит кон соке Отсука, ние засега вежбаме само јапонски корју буџутсу (кобудо од пред 1868 година). Не сме заинтересирани за модерни школи кои се формирани пред 40-тина години. „
Планираме така и да остане.

Извадоци од весникот Никкан Канко 14 јануари, Шова, 1966 година:

„Последниот активен нинџа што живееше во овие модерни времиња почина на 6 јануари, 1966 година, од цироза на црниот дроб. Фуџита Сеико, беше последниот наследник (14 соке) на Кога рју Нинџутсу. Бидејќи не остави наследник зад себе, овој закоравен нинџа направи вештината да исчезне засекогаш. Церемонијата околу погребот се одржа пладнето на 11 јануари, во храмот Кано-ин во Даито-ку (Токио). Со церемонијата раководеше сенсеи Кониши од школата Шиндо Мунен рју Кенџутсу. Сите големи имиња од светот на традиционалните боречки вештини беа наредени во една линија пред последниот нинџа.
Според зборовите на Фуџита, тој се уште не сретнал некој кој е доволно упорен и доволно отворен во умот за да може да ја наследи неговата вештина. “

п.с. Со овој текст ја исполнувам желбата на мојот верен и посветен ученик Марко.

Прости ми што не сакам да се видам со тебе за да се збогуваме. Мразам збогувања со луѓе кои ги сакам. Таквите моменти тешко ме погодуваат и се трудам да ги избегнувам.

Тоа е проклетството да бидеш сенсеи. Се вложуваш, се приврзуваш, а еден ден мораш да се збогуваш.

Беше една од најдобрите ученички што сум ги имал. Активна, вредна, редовна, исполнителна, полна со емоции и желба. Ќе те паметам како таква. Се надевам дека работите, навиките и техниките кои ги научи тука ќе ти користат понатаму во животот.
Следи го срцето. Тргни по нов пат. Стариот Пат го знаеш. Можеш секогаш да го пронајдеш повторно. Кога и да посакаш.

Адресата на мојот дом е секогаш иста:

Игор Довезенски

Буџинкан Македонија

Хомбу Доџо бб.

Мислам дека овој пат ќе го навлечам гневот на жените врз себе.
Сакам само да ги замолам, пред да донесат конечен заклучок, да поразговараме лично на оваа тема.
Ова не е дискусија за на интернет. Туку е само одговор на некои Ваши прашања. Можеби моите аргументи ќе се уважат барем малку, доколку разговараме…

_______________________________________________

Пред некое време, една моја ученичка ме праша: сенсеи, повеќе веруваш на мажите отколку на жените, нели?
Мојот одговор беше потврдан без размислување. Потоа се обидов да и дадам објаснување зошто е тоа така, а на мое големо изненадување, таа го прифати.
Пред да бидам обвинет за шофинизам, сексизам и за уште некој „изам“, би сакал да појаснам дека мојот став не се изградил врз база на библиско-религиски сознанија, ниту пак на филозофски и историски (не)вистини. Станува збор за лично искуство. И лични психолошки истражувања и проучувања врз поубавиот пол. Ништо повеќе. Затоа и Ве замолив, немојте онака бланко да ме замразите. Не е толку страшно. Мене би ми било сосема сеедно доколку Вие (жените) не им верувате на мажите. Тоа не значи дека сте „out“. Дека сте старомодни. Од друг свет. Лоши. Бедни.
Ете, Вие сте преубави, најпривлечни, мирисате прекрасно, заводливи сте и се нај, нај, нај. Но, довербата тешко ја одржувате, ветувањата исто така.  Малку сте нестабилни, а почесто раздразливи. Имате посебни изградени критериуми за правда што тешко кој може да ги разбере (освен Вие самите, а некогаш ниту Вие). Одмаздољубиви сте често…

Аххх…колку ми е тешко што го пишувам ова. Тешко ми е поради тоа што имам прекрасни ученички и не сакам ниту една од нив да ја повредам со некоја моја мисла, збор или дело.
Простете ми и докажете ми дека грешам. Би уживал во тоа, навистина. Доколку веќе Ве повредив, извинете за овој простаклук и Ве замолувам друг пат да не ми поставувате слични прашања.

п.с. Има и олеснителна околност за жените. Се повеќе мажи се жени во душа.

Има еден факт што никој не може да го побие. Дури ниту најголемите хејтери. Секако, тие нема јавно да го признат тоа, но длабоко во себе си ја јадат душата бидејќи фактот е непобедлив.
-Буџинкан Македонија е секогаш чекор пред времето.

Нема да пишуваме сега за нашите подвизи, за нашите семинари во природа, за нашата соработка со најдобрите корју организации во Европа, за нашиот нинџа камп, за нашето доџо кое до летово ќе биде завршено и пуштено во употреба. Нема да пишуваме ниту за смешните (безуспешни) обиди на некои други (виртуелни) клубови да ја копираат нашата работа и тие да се обидат да ги направат истите работи кои ние со години ги правиме.
Темата е една вчерашна објава на ФБ на еден клуб кој обзнанува дека ќе почнат со организирање на семинари „по школите на Буџинкан“. Така, првиот семинар им е за Кото рју Коппоџутсу.
Најсмешното е што по пат на копи-пејст (од интернет) информираат дека Кото рју е школа која што се користи за борба на блиска дистанца. Тоа е тоа. Ако купиш (симнеш) некое двд или „деншо“ преку интернет, а потоа почнеш да држиш семинари „по школи“ бидејќи некој друг тоа успешно го прави, не значи дека сега си веќе голем мајстор.
Мислам, тоа можеби и значи нешто за слепите следбеници кои веруваат на се и сешто бидејќи на тој начин побрзо ќе стигнат до целта.
Инаку, бидејќи сум сигурен дека го читаат секој мој натпис, еве чисто колку да научат нешто, да им објаснам дека Кото рју се обидува да задржи големо растојание во однос на противникот. Така што, информациите собрани од интернет дека тоа е школа за блиска дистанца не вредаат ниту пет пари. Но, корју не се учи преку интернет. Затоа и грешките ќе се влечаат и повторуваат.

За што сакавме да зборуваме? За корју. За тоа што Буџинкан Македонија е чекор пред времето, нели?
Ние први го пренасочивме тренингот целосно кон корју. Од 2005 само за членовите од 5 кју надолу, кои постепено ги воведувавме во традиционалните школи, а од 2011 комплетно за сите наши членови (од првиот ден кога ќе се запишат). До 2010 се уште организиравме (само меѓународни) семинари за Будо Таиџутсу и вежбавме Будо Таиџутсу само на тие семинари (смешни сме на снимките бај д веј – работиме нешто што со години не го вежбаме). Од 2010 наваму и семинарите се целосно за корју.
Ние напредувавме, истражувавме, согледавме и се преориентиравме комплетно. Пред време. Многу пред другите кои сега се обидуваат да ги направат истите чекори. Тие сакаат и се надеваат дека ќе го постигнат истиот успех.
Сите наши ученици кои до 2010 немале 5 кју – вежбале со нас само Будо. Тие не знаат ништо за корју. Нивното знаење се потпира само на „симнување од интернет“.
На крај, да се потсетам на еден семинар на падините на Пелистер. Покажав малку корју од неколку школи на Буџинкан и еден од учесниците (сега бивши осрамотен член*) упорно ме прашуваше: сенсеи, ова Буџинкан е?
Во тоа време техниките на наге ваза му личеа на премногу силни за да бидат дел од Буџинкан. Мислеше дека Буџинкан е мек и нежен ( на интернет е таков, луѓето сами паѓаат без некој да ги допре), па некако не му беа јасни сите тие фрлања и моќни движења). Сега, кога гледам како ги лајкува луѓето кои вежбаат корју, но и легендите како Роберт Басеј и останатите кои навреме сфатиле, мислам дека полека почнал да разбира што е Будо Таиџутсу, а што е корју. Сигурен сум дека сега му се смешни сите тие меки движења, а дека одамна сфатил дека тренингот во Буџинкан Македонија бил вистинскиот.
Секако, ќе си хејта и понатаму. Како и сите други кои им е полесно да си хејтат, отколку да се покајат и признаат.
*Осрамотен значи еден од ретките кои го напуштиле нашето доџо со плукање, оговарање и заговарање. 99%, од стотиците членови кои вежбале кај нас, одржуваат одлични односи и вратата им е отворена засекогаш.

До 道 – Пат

Џо 場 – место

——————————————-

Доџо-то ги зближува луѓето, но причината за неговото постоење е сосема друга.

Доџо-то е место за социјализирање и дружење, но причината за неговото постоење е сосема друга.

Во доџо-то ќе го најдете Вашиот најдобар другар (другарка), но причината за неговото постоење е сосема друга.

Во доџо-то ќе фатите девојка (дечко), но причината за неговото постоење е сосема друга.

Во доџо-то ќе се насмеете, расположите и ќе се наполните со позитивна енергија, но причината за неговото постоење е сосема друга.

Доџо-то е наш дом, луѓето во него се наше семејство, но причината за неговото постоење е сосема друга.

Да се концентрираме на причината. Да се концентрираме на Патот.
Само со концетрација на причината ќе ги сочуваме сите горенаведени добивки од доџо-то.